Nowy przegląd – migotanie przedsionków u młodych.

Podziel się tym wpisem z innymi!

 Nowy przegląd – migotanie przedsionków u młodych:

Pojawił się przegląd najnowszej wiedzy na temat migotania przedsionków (AF) u osób młodych (zwykle <40 r.ż.), w tym jego przyczyn, fenotypów, mechanizmów i leczenia. Choć AF zwykle dotyczy osób starszych, jego występowanie w młodym wieku staje się coraz bardziej zauważalne.

 Główne punkty:
1. Różne podtypy AF u młodych:

Autorzy wyróżniają 5 głównych grup:

  • Lone AF (idiopatyczne, bez współistniejących chorób)
  • AF związane z predyspozycjami genetycznymi
  • AF u sportowców (intensywny trening wytrzymałościowy)
  • AF związane ze stanami zapalnymi i infekcjami
  • AF wtórne do chorób strukturalnych serca lub nadciśnienia
2. Mechanizmy biologiczne:
  • Nawet u młodych osób mogą występować zmiany w przewodnictwie i strukturalnym remodeling przedsionków.
  • U niektórych dochodzi do zmian genetycznych wpływających na kanały jonowe serca.
  • Przewlekły stres oksydacyjny, stan zapalny i zaburzenia autonomiczne również mogą sprzyjać AF.
3. Znaczenie stylu życia:
  • Otyłość, alkohol, bezdech senny i nadmierny stres to czynniki modyfikowalne, które mogą sprzyjać AF nawet u młodych dorosłych.
4. Wyzwania diagnostyczne:
  • U młodych ludzi migotanie przedsionków bywa nierozpoznane lub mylone z innymi arytmiami, np. AVRT czy ektopią przedsionkową.
  • Zaleca się dokładną diagnostykę, w tym badania genetyczne, obrazowe i ocenę stylu życia.
5. Leczenie:
  • Leczenie opiera się na tych samych zasadach co u starszych, ale:
    Młodsi częściej preferowani są do ablacji niż długoterminowej farmakoterapii.
    Istotne jest zapobieganie progresji AF i profilaktyka udarów — choć ryzyko u młodych jest mniejsze, nadal może istnieć.
 Wnioski końcowe:
  • Migotanie przedsionków u młodych to heterogenna jednostka chorobowa.
  • Wymaga indywidualnego podejścia, uwzględniającego czynniki genetyczne, środowiskowe i styl życia.
  • Kluczem do skutecznej terapii są wczesna identyfikacja i interwencja, zanim dojdzie do strukturalnych uszkodzeń przedsionków.
Referencja:

Heijman, J., Malagoli, A., de Groot, N.M.S., Schotten, U., and Jalife, J. (2025). Atrial fibrillation in the young. JACC: Clinical Electrophysiology, 11(5), pp.949–964. https://doi.org/10.1016/j.jacep.2025.03.009

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *